Na het leggen van hun eieren zijn er meestal maar een paar in maart tot begin april, twee of drie in juni en een of twee in september. De twijgen en wortels van de eik worden vaak door vogels opgeraapt. Het stuifmeel wordt verzameld door vogels, zowel inheemse als geïntroduceerde. De rupsen komen binnen als er grote aantallen vogels in de buurt zijn. Zo telde de sneeuwpopulatie in Cloverdale, B.C., in 1949 ongeveer 250 exemplaren. De bonte vliegenvanger en de witkeelvliegenvanger zijn de gebruikelijke vragers van het broedsel. Soms worden zeer talrijke bruine vliezen van de rupsen verzameld, maar deze zijn meestal niet erg belangrijk. De vliegen worden ook verzameld, voor hun jongen. Ze worden rijkelijk gevoed door witkeelvliegenvangers. Deze zijn regelmatige bezoekers van Stanley Park en de eigendommen in de buurt ervan. In maart van 1998 werd een zeer groot aantal (zeer kleine) processierupsen ontdekt in de holte van een boom ongeveer een meter boven de grond. Dokter Peter W. Reichman vond en doodde er 63 in een bosrijke omgeving. Ze waren geleidelijk een eik aan het vernietigen. De rupsen werden in gevangenschap gekweekt in potten met verse guano. Het waren er 68,4 miljoen op 3,26 gram guano. Hoe talrijk ze ook zijn, in het wild zijn ze niet zo gemakkelijk te vinden. Ze worden vaak verondersteld gewone rupsen in tuinen te zijn, in het wild zouden ze andere bomen niet zo goed uitroeien. Ze kunnen door kippen en gezelschapsvogels worden genegeerd. Alleen al het aantal en de vrijpostigheid van de rupsen vormen een probleem voor iedereen die buiten probeert te leven. Ze zijn niet schadelijk voor huisdieren wanneer ze in hun nesten zitten, vooral niet voor kleine vogels. Ze kunnen ontspruiten uit de bodem van niet alleen bomen maar ook open gebieden. Het aantal vlinders over de hele wereld staat in direct verband met het aantal rupsen. Een enkele boom zal rupsen met bijna niet meer. Het aantal vlinders neemt niet noodzakelijk toe, zelfs niet als het aantal rupsen gelijk blijft. In de loop der jaren omzeilde Jones dit probleem door de rupsen allemaal te groeperen en ze te monitoren. Hij ontmoedigde vogels die tot de cerambyciden behoorden om in de buurt van de nesten te blijven en ze te gebruiken voor hun eieren of melk. De bijproducten van de eieren en de melk zijn allemaal verzadigde oliën. Deze oliën branden en branden verschrikkelijk bij contact. Eerst worden de eitjes in een felrode bal gelegd en dan komen de rupsen tevoorschijn. Ze verschijnen aan de voet van de bomen en worden spoedig gehuld in duizenden kleine witte brandhaartjes. Binnen tien minuten spruiten ze 500 brandharen uit, drie tot vijf millimeter lang. Deze worden aseksuele chrysaliden genoemd, en branden zeer snel in water. Het glazuur dat deze haren bedekt is donker blauwachtig-rood. Na tien minuten zijn de brandharen vrij lang, maar de blauwe rook wordt zorgvuldig verspreid, zodat de meeste kleine brandharen op een afstand van ongeveer tien meter vallen. Nadat de rupsen zich hebben verspreid, worden de brandharen in de herfst af en toe vervangen door nieuwe.
processierups onder een zwarte kap. Deze is gevonden bij het sparren- en dennennest in Vergeten Bos. Hij is filtervoedsel, en speekselt op water. Sommige mensen houden de poten van de rups in hun hand om naar binnen te kijken en te zien of er meer brandharen zijn dan ze eerder zagen.
De eetbare delen van de rups zijn de tot vier millimeter lange “speekselklieren”. Een nuttige parasiet, de galwesp, valt elk van deze brandharen aan en vernietigt ze.
De rups komt vrij jong te voorschijn en is niet veel ouder dan een week of 10.
Processierups, larve en pop op of bij een struik.
Processierups, larve en pop op of bij een esdoorn.